––––––––
164
––––––––
|
Alexander episcopus, servus servorum dei, venerabili fratri Johanni archiepiscopo, eiusque successoribus canonice substituendis, imperpetuum.
Cum pro celebratione universalis Concilii ad vocationem nostram, Turonis fraternitas tua nostro se conspectui presentasset, a sede apostolica, que iusta petencium vota consuevit semper admittere, supliciter postulavit antecessorum nostrorum felicis memorie, Pascalis, Calixti, Honorii, Eugenii et Adriani, Romanorum pontificum, privilegium sibi et litteras innovari, in quibus Hyspaniarum primatus Toletane ecclesie noscitur indulgeri.
Nos autem, quoniam te sincera in domino
caritate diligimus, et personam tuam, que inconcussa est columpna ecclesie et
stabile firmamentum, quibuscunque modis convenit, proposuimus honorare,
postulationem tuam duximus admittendam, et desiderium tuum effectu suo, quantum
ad presens potuimus, passi non fuimus defraudari. Unde, communicato fratrum
nostrorum consilio, apostolice sedis auctoritate statuimus ut tu et ecclesia
Toletana, cui deo auctore preesse dinosceris, super duabus provinciis,
Bracarensi videlicet et Compostellana, primatum debeas imperpetuum obtinere;
nichilominus salvo tibi iure, quod adversus Tarraconensem Archiepiscopum et
eius provinciam asseris te habere, quod in presenciarum tibi non potuimus
confirmare, pro eo quod antecessor noster bone memorie Adrianus papa id in
dubium revocavit, licentiam utrique concedens apud Romanam ecclesiam super
eodem experiendi210. Adicimus etiam ut privilegium, quod frater
noster Pelagius Compostellanus
––––––––
165
––––––––
|
Statuimus ergo ut nulli omnino hominum liceat hanc nostre concessionis et confirmationis paginam ausu temeritatis infringere, vel ei aliquatenus contraire. Siquis autem hoc attemptare presumpserit, secundo terciove commonitus nisi presumptionem suam congrua satisfactione correxerit, potestate honorisque sui dignitate careat, reumque se divino iuditio existere de perpetrata iniquitate cognoscat; servantibus autem sit pax domini nostri ihesu christi, quatinus et hic fructum bone actionis percipiant et aput districtum iudicem premia eterne pacis inveniant, amen.
Ego Alexander Catholice ecclesie episcopus subs[cripsi].
Ego Hubaldus hostiensis episcopus subs.-Ego Gualterius albanensis episcopus subs.-Ego Hubaldus presbiter cardinalis tit. Sancte Crucis in ierusalem subs.-Ego Henricus presbiter cardinalis sanctorum nerei et achilei subs.-Ego Johannes presbiter cardinalis sancte Anastasie subs.-Ego Albertus presbiter cardinalis tituli sancti Laurencii in Lucina subs.-Ego Guil[lelmus], tituli sancti Petri ad vincula presbiter cardinalis subs.-Ego Jacintus diaconus cardinalis sancte Marie in cosmidin subs.-Ego Oddo diaconus cardinalis sancti nicholai in carcere tulliano subs.
––––––––
166
––––––––
|
-Ego Arditio diaconus cardinalis sancti Theodori subs.-Ego Boso diaconus cardinalis sanctorum Cosme et damiani subs.-Ego Cintus diaconus cardinalis sancti adriani subs.-Ego Petrus diaconus cardinalis sancti eustachii iusta templum agrippe, subs.-Ego Johannes diaconus cardinaliis sancte Marie in porticu subs.-Ego Manifredus diaconus cardinalis sancti Georgii ad velum aureum subs.
Datum apud Dolense214 Monasterium per manum Hermani, Sancte Romane ecclesie Subdiaconi et notarii, V Idus Julii, Indictione XI, Incarnationis dominice anno M.º C.º LX.º IIIº, Pontificatus vero domini Alexandri Pape III Anno IIIIº.
Otra copia de esta importante bula existe en la biblioteca Valiceliana de Roma, conforme lo ha notado Pflugk-Harttung215:
Esta nota es la única fuente que cita Loewenfeld216.
Ferentino, 9 Febrero, 1175.-Liber privil. eccl. Tolet., fol. 103 v.
Alexander episcopus, servus servorum dei, venerabilibus fratribus Toletano archiepiscopo et episcopis per eius diocesim constitutis, necnon et Albulensi217 episcopo salutem et apostolicam benedictionem.
Vota, que ad honestatem respiciunt et ad salutem
pertinent animarum, quadam manu sollicitudinis adiuvare tenemur et efficaciter
promovere. Ad nos siquidem pervenit quod parrochias vestras laici minorum
villarum, que
adee vocantur218, iustas et
laudabiles antiquorum patrum consuetudines presumptuose vertentes in
desuetudinem, postpositis ecclesiis in quibus ecclesiastica
––––––––
167
––––––––
|
Ferentino, 23 Marzo, 1175.-Original219 en el archivo de la catedral de Toledo, respaldada con la signatura 0. 2, 64.
Alexander episcopus, servus servorum dei, Delectis filiis universis christianis per Hispaniam constitutis, salutem et apostolicam benedictionem.
Merore pariter et dolore
afficimur, audientes quod massamuti220, collectis viribus suis, fines
Hispaniarum intraverint, et in augmentum sue perfidie loca christiano cultui
deputata persequi et conculcari toto conatu satagant et ad hoc incessanter
modis quibus possunt intendant. Unde quia fidem nostram, que totius christiane
religionis origo existit et sine qua nemo potest salvari aut gratiam dei
promereri, defendere todo studio et manu tenere debemus, et nos ipsos pro
ipsius defensione periculis et morti exponere, universitatem vestram monemus et
exhortamur in domino,
––––––––
168
––––––––
|
Nos [ergo], quicunque pugnando contra ipsos massamutos decesserint, eis omnium peccatorum suorum, de quibus penitentiam corde contricto [egerint], confisi de misericordia redemptoris et beatorum apostolorum Petri et Pauli meritis, veniam indulgemus; his autem qui per annum contra predictos massamutos in propriis expensis pugnaverint, illam remissionem peccatorum suorum, de quibus confessi fuerint, facimus quam his qui sepulcrum dominicum visitant assequuntur. Siqui vero vestrum se predictis sarracenis aliquo federe iunxerint, vel auxilium eis contra christianos prestiterint, et ad commonitionem episcopi sui vel alterius prelati reatum suum non correxerint, ipsos publice accensis candelis excommunicatos denunciari mandamus, et eorum terras, siquas habent, interdicto supponi; quia deteriores sunt ipsis sarracenis, si christianam fidem impugnant quam pro viribus tueri tenentur.
Datum Ferentini, X kalendas Aprilis.
Cómo se recibió y qué efecto produjo esta bula, lo explican los Anales Toledanos primeros221. «É era el Cardenal (Jacinto) de Roma en Toledo, é daba grandes solturas (indulgencias); é ayuntáronse todos los de España, é fueron en acorro; é allegáronse azes con azes, é non lidiaron; é fuese el Rey Moro.» Consta que en 1175 reunió y presidió el Cardenal un concilio en Salamanca.
Fidel Fita.
